Լոկ մի վայրկյան.. մի վայրկյան դու հպվեցիր իմ շուրթերին քո շուրթերով անարատ: Հետո գրկեցիր իմ թիկունքը ու շշնջացիր կիսաձայն.- Կներես:
Դու հեռացար անձայն, առանց փակելու դուռը:
Իսկ իմ հոգում մի նոր տիեզերք ծնվեց՝ լցված քո սիրով: Սեր, որ կարող է շարժման մեջ դնել մոլորակները, սեր, որ դառնում է բոլոր գոյերի նախագոյը.....
Դու փոխեցիր իմ տիեզերքի ընթացքը, արարեցիր նոր աշխարհներ, ու վերստին լույս վառեցիր իմ մենավոր հոգում...
Դու կաս, դու իրական ես, դու իմ կողքի ես ու հավիտյան....
