Լոկ մի վայրկյան.. մի վայրկյան դու հպվեցիր իմ շուրթերին քո շուրթերով անարատ: Հետո գրկեցիր իմ թիկունքը ու շշնջացիր կիսաձայն.- Կներես:
Դու հեռացար անձայն, առանց փակելու դուռը:
Իսկ իմ հոգում մի նոր տիեզերք ծնվեց՝ լցված քո սիրով: Սեր, որ կարող է շարժման մեջ դնել մոլորակները, սեր, որ դառնում է բոլոր գոյերի նախագոյը.....
Դու փոխեցիր իմ տիեզերքի ընթացքը, արարեցիր նոր աշխարհներ, ու վերստին լույս վառեցիր իմ մենավոր հոգում...
Դու կաս, դու իրական ես, դու իմ կողքի ես ու հավիտյան....
No comments:
Post a Comment