Ֆինլանդիա

Ուսումնասիրելով աշխարհի հանրակրթության համակարգը

Նախագիծ

Իրական դղյակներ, անիրական սեր

Հետո դու կհարցնես, թե որտեղից եմ ես վերցնում այս գեղեցիկ բառերը, իսկ ես քեզ կասեմ, որ մենությունը սովորեցրել է ինձ լսել հոգուս ձայնը:

- Առավել նախընտրելի է լսել իրական մարդկանց իրական խոսքերը, քան խոսել ինքդ քեզ հետ, - կհակառակվես դու իմ ասածին:

- Կհավատա՞ս արդյոք այն իրական սիրո խոստովանությանը, որ չի բխում իմ հոգու խորքից, կհամբուրե՞ս արդյոք իմ իրական շուրթերը, եթե չզգաս հոգուս ջերմությունը:

Դու լռում ես, հայացքդ իջեցնում ու փորձում նոր հարցեր հնարել ինձ համար, որոնց պատասխանը ես չգիտեմ: Բայց՝ ապարդյուն:

- Դե իհարկե, դու գիտես բոլոր հարցերի պատասխանները, - նեղացած տոնով շարունակում ես դու:

- Ես ուղղակի տեսնում եմ այն իրականը, որ քեզ համար անիրական է, հնարովի ու մտացածին մի աշխարհ, ես խիզախում եմ երազել ու պայքարել, ամբողջ ուժով պայքարել, որ իմ երազները իրական դառնան:

- Երազիր, երազիր այդպես շարունակ, կառուցիր օդային դղյակներ ու մեզ պատկերացրու այնտեղ միասին։ Իսկ ես, միևնույն է, իրական դղյակը նախընտրում եմ քո օդայինից՝ անիրականից: Դու երազիր, որ մի օր ես կլինեմ քո կողքին, երազիր, որ կսովորեմ սիրել քեզ, ապրել քեզանով, մեռնել քեզ համար: Բայց իրական աշխարհում մեր հոգիները խորթ են իրար, ու գիտե՞ս, եթե դու համարձակ չես, ապա ես կանեմ դա. ես ազատում եմ քեզ ինձանից, ինձ սիրելու ծանր բեռից: Մոռացիր ինձ ու՝ մեկընդմիշտ:

Դու իրավացի ես. իրական դղյակները շատ հաճախ փոխարինում են իրական սիրուն.....

Ու նորից ես մենակ եմ ինձ հետ, ինքս ինձնով ու քեզնով: Դու խոսում ես ինձ հետ, խրատներ տալիս, դու ինձ ապրելու նոր հույս ես տալիս: Ես լուռ լսում եմ քո խրատները, դառն արցունքերս կուլ տալիս: Դու ծիծաղում ես, անհոգ քրքջում, ու քո հերթական հաղթանակն ես տոնում:

Սեր երկուսի համար

Դու ամեն օր պատկերացնում ես այդ պահը, մեկ առ մեկ ընտրում բոլոր բառերը, փորձում ես հասկանալ, թե ինչ խոսքեր են անհրաժեշտ՝ քո զգացմունքի խորությունը նրան փոխանցելու համար, բայց՝ ապարդյուն: