Սրբազան պոռնկության
ծեսին առիթ ունեցել եմ անդրադառնալու իմ բլոգի հոդվածներից մեկում: Ամեն անգամ զարմանքով
ու զայրույթով ինքս ինձ տալի էի նույն հարցը. ինչպե՞ս իմ ավանդապաշտ հայ ժողովուրդը
հին աշխարհի սրբազան պոռնկության ծեսը դարձրեց կանանց ու գեղեցկության համահայաստանյան
տոն: (Թող ինձ ներեն բոլոր կանայք ու աղջիկները) Բայց երեկվա խայտառակ ընտրություններից
հետո` ես կարծես գտա այդ հարցի պատասխանը: Պոռնկությունը մեր ազգի մի ստվար զանգվածի
էթնոհոգեբանության անբաժան մասնիկն է: Առավել ևս, երբ խոսքը գնում է համազգային ու
համապետական որոշումներ կայացնելու մասին:
Ամբողջ գիշեր ինձ
տանջում էր մի հարց: Տեսնես ո՞վ է ավելի շուտ հեշտանքի հասնում: Նա, ով տալիս է ընտրակաշառքը,
թե՞ նա, ով վերցնում է այն: Ինձ թվում է նրանք երկուսն էլ բավարարում են միմյանց: Համենայն
դեպս ընտրությունների օրը: Իսկ հաջորդ հինգ տարին, ընտրակաշառք տվողները դեռ բազում
առիթներ կունենան հեշտանքի հասնելու:
Հ. Գ. - Իսկ ժողովուրդը շարունակ
բռնաբարվում է իշխողների կողմից` տարբեր դիրքերում և բոլոր հնարավոր տեղերից:
No comments:
Post a Comment