Հանդիպակաց պատին բախվելու փոխարեն կարելի է շրջանցել, եթե իհրակե չես կորցրել քո փրկության միակ ճանապարհը: Իսկ ճանապահը միշտ էլ կա եւ հաճախ գտնվում է հենց քո կողքին, իսկ դու, չգիտես թե ինչու, չգիտես թե ոնց, չես ցանկանում տեսնել: Շատ հաճախ մենք նման ենք մի ճամփորդի, որը կորցրել է ոչ թե ճանապահրը, այլ հոգու փրկության միակ արահետը: Լույսի ու խավարի հավերժական այս պայքարում դու ընտրում եմ լույսը եւ ցանկանում սփռել ամենուր: Բայց երբեմն դու տալիս ես քո հոգու լուսավոր մասնիկները բոլորին լույս հասցնելու համար, եւ լույսի փոխարեն քո հոգու դատարկ անկյունները լցվում են խավարով: Ո՞վ պետք է լցնի քո դատարկված հոգին:
Այս հարցի պատասխանը գտնելու համար կարող ես ոտքի տակ տալ ամբողջ աշխարհը, կամ ուղղակի փակել աչքերդ ու աղոթել: 
No comments:
Post a Comment