Գործի սկզբին մի նայիր, վերջին նայիր:

Թուրքական ասացվածքը ասում է. «Գործի սկզբին մի նայիր, վերջին նայիր»: 2007 թ. հունվարին թուրք առաջադեմ հասարակությունը Ստամբուլի փողոցներում բղավում էր. «Մենք բոլորս Հրանտ Դինք ենք, մենք բոլորս հայ ենք»: Նման «պոռթկումն»  անշուշտ պայմանավորված էր հունվարի 19-ին «Ագոս» թերթի խմբագիր Հ. Դինքի սպանությամբ: Դինքը սեփական արյունով եկավ ջնջելու այն խարանը, որ դարեր շարունակ կրում էր հայ ժողովուրդը Թուրքիայում: «Վերջին 30 տարիների
ընթացքում հայ բառը իբրև հայհոյանք էր հնչում Թուրքիայում», - գրում էր Հրանտ Դինքը իր խոհերում: Բայց միաժամանակ, նա համոզված էր որ Թուրքիայում նաև մտածող ու առաջադիմական մարդիկ կան: 

Անշուշտ, այդպիսի մարդիկ Թուրքիայում շատ կան: Անձամբ առիթ եմ ունեցել նրանցից շատերի հետ ծանոթանալու ու զրուցելու, անգամ ընկերանալու: Թուրքական հասարակությունը և հանրային կարծիքը այսօր հսկայական փոփոխություն է կրել, եթե համեմատենք նախորդ դարի հետ: Սակայն, ցավ ի սիրտ, պետք է արձանագրել, որ փոփոխության չի ենթարկվում թուրքական պետական մտածողությունը, որն իր կարևոր ազդեցությունը ունի թուրքական հասարակության և հանրային կարծիքի ձևավորման վրա: Երեկ, փետրվարի26-ին, մի խումբ ցուցարարներ Ստամբուլում փողոց էին դուրս եկել՝ «Դուք բոլորդ հայ եք, դուք բոլորդ ապօրինի ծնունդ եք (բիջ եք)» կարգախոսով:

 Հետաքրքիր է, ու՞մ դեմ են պայքարում այս ցուցարարները: