Կյանքն իրականությունն
է,
իսկ
մենք
նրա
թափառող
ստվերները,
որքան
էլ
որ
դժվար
լինի
համակերպվել
այդ
մտքի
հետ:
Միակ
հուսադրողը
այն
է,
որ
ոչինչ
անհետ
չի
կորչում
մեր
տիեզերքում,
անգամ ստվերները:
Լուսավոր
մտքեր
կարող
են
ծնվել
նաեւ
խավարում,
եթե
այդ
խավարը
ոչ
թե
քո
հոգու մեջ է, այլ ընդամենը
մթությունն
է
գիշերվա: Անթիվ ու անհամար հանճարեղ մտքեր ծնվում են հենց այդ մթության մեջ: Այնտեղ, ուր տիրապետում է խավարն ու լռությունը, մարդիկ իրականում արարում են: Լռության մեջ քո հոգու ձայնը
դառնում
է
ավելի
հարազատ
ու
լսելի:
Միայն
թե
այն
հասկանալու
համար
պարտավոր
ես
սիրել
քո
հոգու մենությունը: Մենություն,
որ
ընդունակ
է
կործանել
քեզ,
եթե
չհասկանաս
նրա
մեծությունը,
եւ
կարող
է
քեզ
հասցնել
փառքի
գագաթնակետին,
միայն
թե
դու
սիրես ու վստահես նրան:
No comments:
Post a Comment